üzgün olmak

bazen üzgün olmak istiyorum böyle moda girmek. çünkü içtiğin sigaranın,alkolün bi anlamı oluyor bütün gün götü yayıp sigara içmenin pek bi tadı yok, lanet olsun

of lan kafam dağınık sinirliydim iki dal sigaram kalmıştı (biri dilek sigarası) eve dönmeden son bi terasta yalnız içiyim dedim dilek sigarasınada bişey diler gülümser yakarım diye ayarlamıştım ilk onu içmişim geriye sıradan çinko karbon sigara kalmış off be buna yaktım onuda

alışkanlık hale gelen bir durum.

üzgün olunca hiçbir şey umrumda olmuyor. bağlaç olan de nin yanlış yazılması bile.

mesela ben üzgünken bile kahkaha atabiliyorum ya da çok mutlu olduğumda ağlayabiliyorum dicektim ki hiç mutluluktan ağlamadığımı farkettim

o kadar üzgünüm ki şu üç günlük dünyada. artık ne kadar bitik haldeysem herkes anlar olmuş. müdürle aramızda geçenler şunlar: m: dokunsam ağlayacak gibisin böyle kızarmış yüzün gözün burnun, ne oldu serseri: ahahahahaha yok öyle bir şey canım ne ağlaması hastayım biraz. biraz da uykum var esnedim gözlerim doldu. m: hiç öyle görünmüyorsun.. teşekkürler hayat

bu durum bende sonsuz bir vazgeçiş ve derin bir sitem olarak tezahür ediyor hep. mesela en son üzüldüğümde allah'a direkt şöyle dedim; "tüm bu olan biten benim çok dışımda gerçekleştiği için hiçbir şey yapamıyorum da senin hiç mi zoruna gitmiyor?" niyedir bilmem, bu sitem beni inanılmaz rahatlatmıştı. zira öncesinde yaşadığım şey sonsuz bir vazgeçiş ve derin bir sitemdi.